Utkarsh 2016 Kaliyuva mane

                                                 ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಮನಸಲಿ ಹರ್ಷವ ತುಂಬಲು ಯುವಕರು ಮಾಡುವ ಪ್ರಯೋಗಗಳಿಗೇನು ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ. ಕೆಂಚಲಗೂಡಿನಲ್ಲಿರುವ ದಿವ್ಯದೀಪ ಚಾರಿಟೆಬಲ್ ಟ್ರಸ್ಟ್‌ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ "ಉತ್ಕರ್ಷ" ಅದಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಉದಾಹರಣೆ.
                                                ಸರಿಯಾಗಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಎನ್ ಐ ಇ ಕಾಲೇಜಿನ ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ಹಟ್ ಅಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆ ಭುನಾದಿಯನ್ನ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ಅಝರ್ ಅವರಿಂದ ಶುರುವಾದ ಈ ಆಲೋಚನೆ ನಂತರ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಹಬ್ಬಿ ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಿತು. ಗ್ರಾಮದ ಆ ಮುಗ್ದ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿರುವ ಅಗಾಧವಾದ ಅಪ್ರತಿಮ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು ಹೊರಕ್ಕೆ ತೆಗೆಯಲು, ಅದನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಲು ಯುವಕರೆಲ್ಲರೂ ಸಜ್ಜಾದರು. ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಹಂಚಿಕೊಂಡರು. ಅದರ ಉಸ್ತುವಾರಿಯನ್ನ ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ವ್ಯಕ್ತಿ ಗೌತಮ್.
                                                ಗೌತಮನಿಗಂತೂ ಅದರದ್ದೇ ಚಿಂತೆ. ದಿವ್ಯದೀಪದ ಈ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಹೇಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಚಂದ, ಯಾವ ರೀತಿ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಹೊರತೆಗೆಯಬೇಕು, ಅದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ಹೇಗೆ ಅನುಗೊಳಿಸಬೇಕು ಎಂದು. ಅವನಿಗೆ ಜೊತೆಯಾದವರು ರಶ್ಮಿ, ಶರತ್, ಸಂತೋಷ್, ನಮ್ರತ, ಸೌಮ್ಯ ಹಾಗೂ ಮುಂತಾದವರು. ಆ ದಿನ ಯಾವ ಯಾವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಅಝರ್ ಅವರ ಸಹಾಯದ ಮೂಲಕ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಯಿತು. ರಂಗೋಲಿ, ಚಿತ್ರಕಲೆ, ಗಾಯನ, ಕಥೆ ಹೇಳುವಿಕೆ, ಕ್ವಿಝ್, ಸೂಪರ್ ಮಿನಿಟ್ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಂತರ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಆಯೋಜಿಸುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಲಾಯಿತು.
                                                ಗೌತಮ್ " ಉತ್ಕರ್ಷ " ದ ಸಲುವಾಗಿ ಹತ್ತಕ್ಕಿಂತಲು ಹೆಚ್ಚು ಬಾರಿ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ವಿಭಾಗಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ರಂಗೋಲಿ, ಚಿತ್ರಕಲೆ ಮುಂತಾದ ಎಲ್ಲಾ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಯಾವ ಯಾವ ಮಕ್ಕಳು ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಾರೆಂದು ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿ, ಮಕ್ಕಳ ಹೆಸರನ್ನು ಬರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೋಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೆನಪಿಸಿದ್ದು, ಸೂಪರ್ ಮಿನಿಟ್ ಗೆ ಮಕ್ಕಳ ಹೆಸರನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಅದನ್ನು ಎಂಟು ತಂಡಗಳನ್ನಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿದ್ದು, ಹೊಸತಾಗಿ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಮಕ್ಕಳ ಹೆಸರನ್ನು ಬರೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು, ಹೀಗೆ ನಾನಾ ಬಾರಿ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಅಲೆದಾಡಿದ್ದಾನೆ.
ಸಂತೋಷ್ ಸಹ ಎರಡು ಬಾರಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಾಡು, ನೃತ್ಯ ಮತ್ತು ನಾಟಕವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರ ಪರಿಶ್ರಮದ ಫಲವಾಗಿ " ಉತ್ಕರ್ಷ" ಉತ್ಕರ್ಷವಾಗಿ ನೆರೆವೇರಿತು.

                                                ಗುರುವಾರ ಸಂಜೆ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸಿದೆವು. ಪ್ರತಿ ಚಟುವಟಿಕೆಯನ್ನು ನಡೆಸಲು ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕರನ್ನು ತಂಡಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಯಿತು. ಆ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಸಂಪುರ್ಣ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಅವರವರ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ವಹಿಸಲಾಯಿತು. ಮಾರನೆ ದಿನ ಕೆಲವರು ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದರು. ನವೆಂಬರ್ 4, ಶುಕ್ರವಾರ. ಸಂತೋಷ್ ಮತ್ತು ರುತ್ವಿಕ್ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಹೋದರು. ಮಕ್ಕಳು ನೃತ್ಯದಲ್ಲಿ ತಯಾರಾಗಿಲ್ಲವೆಂದು ಸಂತೋಷ್ ಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ತಕ್ಷಣ ಆತ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಒಂದು ನಾಟಕ ಮಾಡಿಸಲು ಸಿದ್ದನಾದ. ಅದರಲ್ಲಿ ಚತುರನಾದ ಆತ ಅಲ್ಲಿಯೆ ಒಂದು ಸ್ಕ್ರಿಪ್ಟ್‌ ಅನ್ನು ಬರೆದು ಮೂರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಒಂದು ಹಾಸ್ಯನಾಟಕಕ್ಕೆ ತಯಾರು ಮಾಡಿದ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ವೇಳೆಗೆ ಶರತ್, ಗೌತಮ್, ನಮ್ರತ, ಸೌಮ್ಯ, ವಿನಾಯಕ್, ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ್ ಎಲ್ಲರೂ ಬಂದರು. ಒಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳ ಸಿದ್ಧತೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಒಂದು ಕಡೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಭಾನುವಾರದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ,ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ನಡೆಯುವ ಜಾಗ ಮತ್ತು ಬಹುಮಾನಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಯಿತು. ಸಂಜೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹಿಂತಿರುಗಿದರು.
                                                ಶನಿವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ ನಮ್ರತ ಮತ್ತು ಗೌತಮ್ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಹೋದರು. ನಮ್ರತ ಸಂತೋಷ್ ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಸ್ಕ್ರಿಪ್ಟ್‌ ನ ಆಧಾರವಾಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾಟಕವನ್ನ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಳು ಮತ್ತು ತಾನು ಮತ್ತು ಸೌಮ್ಯ ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದ ಫ್ಯಾಷನ್ ಷೋ ಗೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ತಯಾರು ಮಾಡಿದರು. ಅಝರ್ ಅವರು ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಇತ್ತ ಶರತ್ ಮತ್ತು ಭಾರ್ಗವ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಹುಮಾನವನ್ನು ತರಲು ಸ್ವಪ್ನ, ಮೋರ್ ಮುಂತಾದ ಮಳಿಗೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲಾ ಬಹುಮಾನಗಳನ್ನು ತಗೆದು ಕೊಂಡು ಅವರು ಸಹ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ವೇಳೆಗೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದರು. ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಯಾವ ಯಾವ ಆಟಗಳಿಗೆ ಯಾವ ಯಾವ ಬಹುಮಾನಗಳನ್ನು ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಒಂದು ಕಡೆ ಜೋಡಿಸಿ ತೀರ್ಮಾನಿಸಲಾಯಿತು. ಮಾರನೇ ದಿನ ಬಸ್ ಯಾವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡುಹೋಗಲು ಬರಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಶರತ್, ನಮ್ರತ, ಗೌತಮ, ಭಾರ್ಗವ್ ಹೊರಟರು.
                                                ನವೆಂಬರ್ 6 ಭಾನುವಾರ " ಉತ್ಕರ್ಷ"
                                        9 ಗಂಟೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಶಾಲಾವಾಹನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂತು. ಇಳಿದ ಕೂಡಲೆ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರೂ ಹರ್ಷೋದ್ಗಾರದಿಂದ ಓಡಾಡತೊಡಗಿದರು. ಅವರಿಗಂದು ಉಲ್ಲಾಸದ ದಿನ. ತಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಕಲೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಎಲ್ಲರೂ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಿಂದ ಸಜ್ಜಾಗಿದ್ದರು. ಮೊದಲ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ರಂಗೋಲಿ. ಸ್ವಯಂಸೇವಕರಾದ ಲಕ್ಚ್ಮಿ, ಸೌಂದರ್ಯ, ದರ್ಶನ್ ರಂಗೋಲಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಸಲು ಸಿದ್ಧರಿದ್ದರು. ಅದರಂತೆ ಪ್ರಜ್ಞ ದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರಿಗೂ ರಂಗೋಲಿ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ಮಕ್ಕಳಂತೂ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಿಂದ ತಾವು ಕಲಿತಿದ್ದ ರಂಗೋಲಿಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಆ ಚಿತ್ತಾರ ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲನ್ನು ನೆನೆಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರ ಮುಗ್ಧತೆಯ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದಂತಿತ್ತು.

                                                ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ವಾಹನವು ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯನ್ನು ಪ್ರೇವೇಶಿಸಿತು. ಸುಮಾರು 20 ಜನರು ಆ ಹಬ್ಬದಲ್ಲಿ ಬಾಗವಹಿಸಲು ಸೇರಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿದ್ದವರನ್ನು ಸೇರಿ ಒಟ್ಟು ಸುಮಾರು 40 ಸ್ವಯಂಸೇವಕರಿದ್ದರು. ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಚಟುವಟಿಕೆಯನ್ನು ನಡೆಸಲು ಸಿದ್ದರಾದರು. ವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಕಲಾ ಸ್ಪರ್ದೆ ಏರ್ಪಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಪವನ್ ದೀಕ್ಷ, ಅನುಷ ಮುಂತಾದವರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಡ್ರಾಯಿಂಗ್ ಶೀಟ್, ಕ್ರಯಾಂಸ್, ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನ ನೀಡಿ ಸ್ಪರ್ದೆಯನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿದರು. ಮಕ್ಕಳಂತೂ  ಅತ್ಯುತ್ಸಾಹದಿಂದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಮನೆ, ಕೋಟೆ, ನವಿಲು, ಕಾಡು ಮುಂತಾದ ಸುಂದರ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ತುಂಬಿದಾಗ ನವಿರಾದ ಚಿತ್ರಕಲೆ ಅಲ್ಲಿ ಚಿಗುರೊಡೆಯಿತು.

                                                      ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗಣಕ ಕೊಟಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಸ್ಪರ್ದೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳ ಆ ಮುಗ್ದ ಕಥೆಗಳು ಕೇಳಲು ಮನಮೋಹಕವಾಗಿದ್ದವು. ಆಶ್ರಿತ, ರಚನ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಅದನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಶ್ರದ್ಧ ದಲ್ಲಿ ಗಾಯನ ಸ್ಪರ್ದೆ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಭಾವಗೀತೆ, ಚಿತ್ರಗೀತೆ ಗಳನ್ನು ಮಕ್ಕಳು ಕಲಿತು ಹಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದರು.  ಅರವಿಂದ ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ ಹತ್ತನೆ ತರಗತಿ ಅವರಿಗೆಂದೇ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದ ರಸಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ್ ಅದನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ. ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕರೂ ಸಹ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಯಲ್ಲೂ ನಾನಾ ವಿಧವಾದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಜರುಗುತ್ತಿತ್ತು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುವ ಮನೆ ಅಂದು ಮಿರಮಿರನೆ ಜಗಮಗಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
                                                ಇದಾದ ನಂತರ ದಿನದ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಸೂಪರ್ ಮಿನಿಟ್ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಗೌತಮ್ ಮತ್ತು ಚಂದನ ಅದರ ಉಸ್ತುವಾರಿಯನ್ನ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಸಂತೋಷ್ ಮೈಕ್ ಹಿಡುದು ಅದರ ನಿರ್ವಾಹಕನಾಗಿದ್ದ. ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯ ಒಟ್ಟು ಅರವತ್ತ ನಾಲ್ಕು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಎಂಟು ತಂಡಗಳಾಗಿ ಮಾಡಿ ಸೂಪರ್ ಮಿನಿಟ್ ಅನ್ನು ಆಡಿಸಲಾಯಿತು. ಪ್ರತಿ ತಂಡಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ನಿಯೋಜಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಮಕ್ಕಳಿಗಂತೂ ಅದು ಮನರಂಜನೆಯ ಮಹಾಪುರವಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಅದರಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡು ಆನಂದಿಸಿದರು. ನಂತರ ಭೋಜನ ವಿರಾಮಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ತೆರಳಿದರು.

                                                ವಿರಾಮದ ನಂತರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ. ಮೊದಲು ಅಝರ್ ಅವರು ಎಲ್ಲರನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದರು. ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕರಾದ ರಕ್ಷಾರವರ ಭಕ್ತಿಗೀತೆಯೊಂದಿಗೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಅನಂತ್ ಸರ್ ಅವರೂ ಸಹ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಶ್ಲಾಘಿಸಿದರು.

             ಆಟಗಳಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಲಾಗಿತ್ತು. ಅದರೊಂದಿಗೆ ಹಾಸ್ಯ ನಾಟಕ, ಡೈನ ಮತ್ತು ರಮೇಶನ ಡೈಲಾಗ್, ಪ್ರಜ್ವಲ್ ನ ಮತ್ತೊಂದು ನಾಟಕ, ಮೂರು ತಂಡಗಳ ಗುಂಪು ಗಾಯನ, ಕಥೆ, ಹಾಡಿನ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದವರ ಪ್ರದರ್ಶನ, ಹೀಗೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಮನೋರಂಜನೆಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರತಿಭೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಯಿತು.
                                                ಎಲ್ಲರ ಗಮನವನ್ನ ಸೆಳೆದಿದ್ದು ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳ ಫ್ಯಾಷನ್ ಶೋ. ನಮ್ರತ ಮತು ಸೌಮ್ಯ ಹದಿನಾರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿ ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿದ್ದರು. ದೇಶದ ವಿವಿಧತೆಯಲ್ಲಿ ಏಕತೆಯನ್ನು ಮೂಲವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಎಂಟು ರಾಜ್ಯಗಳ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುವ ಉಡುಗೆಗಳನ್ನು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತೊಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಕೇರಳ, ಗೋವ, ಬೆಂಗಾಲ್, ಗುಜರಾತ್, ಪಂಜಾಬ್, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ, ರಾಜಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕ ದ ವೇಶಭೂಷಣದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಂತೂ ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು. ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ನಡೆದು ಎಲ್ಲರ ಮನಗೆದ್ದರು.

                                                ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ವಿಜೇತರಾದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಹುಮಾನವನ್ನು ಕೊಡಲಾಯಿತು. ಪ್ರತೀ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಪೆನ್ ಮತ್ತು ಚಾಕೊಲೇಟ್ ಕೊಡುವುದರ ಮೂಲಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಅಂತ್ಯಗೊಂಡಿತು.

                                                ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಫಲ ದೊರೆತಿತ್ತು. ಅದೇ ಮಕ್ಕಳ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಭೆಯ ಅನಾವರಣ. ಅದು ಮತ್ತೂ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ಯುವಕರೇ ದೇಶದ ಶಕ್ತಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಮಾತು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯ ಗ್ರಾಮದ ಮಕ್ಕಳಿಗೋಸ್ಕರ ನಾನಾ ಕಡೆಯಿಂದ ಯುವಕರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ, ಬರುತ್ತಲೆ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಭಾರತ ವಿಶ್ವಗುರು ಆಗುವ ಕಾಲ ಸನ್ನಿಹಿತವಾಗಿದೆ.
                                             
                                             

A teacher aspirant joins as a student!

It was a Sunday afternoon.   A young lady was waiting in Spandana.   The moment I went in, she got up and handed over her resume for the post of a teacher.   It was a typed one, which is readily available in the market for Rs.20/-.    I offered her a seat.  I tried to make her comfortable at a new location. I invited her to have lunch with kids.  But she declined.   She was from a rural BPL family.   Her qualification was B.A.,B.Ed.  She was aged about 23 years. Her parents were illiterates.  I thought of giving her an opportunity. 

I asked her, whether I could invite some children from ‘Shraddha’ team [children in the age range 14-16 years] to participate in the interview.  She readily gave her consent. She appeared confident.  I was happy.   I requested the children to be silent and just observe.  To boost her confidence, I wrote one subtraction sum, 3000-1897 and one division sum, 30100/9 on the blackboard.   She asked for a piece of chalk.  She started writing with her left hand, as her right hand lacked fingers.  [a birth defect]

To my utter disappointment, she did both the sums wrongly.  Further conversation went on like this:

Q: What are the essential qualifications required for a teacher?

A: B.A., B.Ed.

Q: What qualities should a good teacher have?

A: Jnanabhandara.

Q: ‘Bhandara’ means?

A: Bhandara means, Bhandara means……..

Q: Which subjects can you teach?  ….to children of which standard? 

A:……………….

Q: Can you teach English to 2^nd standard children?

A: I have studied in Kannada medium schools.  My English is not good.

I asked her to read a paragraph from a Kannada newspaper.  She insisted on reading from a text book.  I insisted that she read the newspaper.  She could not pronounce many alphabets properly.  That paragraph contained the phrase, ‘Seemita Avadhi’ (¹Ã«ÄvÀ CªÀ¢ü).

Q: ‘Seemita Avadhi’ means?

A: ‘Seemita means…, seemita means……,seemita means

…

Q: Can you please teach any one topic of Science to these children?

A:  How can I teach?  I have to prepare first.

Q: Yes, I agree with you.  You can teach the topic with which you are most comfortable.  It can be from 1^st standard book or 2^nd standard book.  Or it can be from a newspaper. 

A: I will teach about ‘Environment’ 

She wrote ‘Environment’ on the blackboard.  Her handwriting was very good.   Then she was trying to explain the meaning of environment.  She asked children, “How many types of environments are there?

Our children wore a perplexed look on their faces.  I could not answer either.  But I tried to answer, ‘Internal environment & external environment? Often internal environment (mind) pollutes the external environment.”

But, she did not agree.  She explained, “Types of environment are: air pollution, water pollution, noise pollution etc.”  I wanted to check her general knowledge.

Q: Who is Pranab Mukherjee?

A: Oh, he is the president of Karnataka.

Q: On what date, do we observe ‘Teachers’ day’?

A: 5^th May.

Q: Are you sure?

A: Yes.

The entire interview took around 15 minutes.  I called children outside and sought their opinion.  No one was ready to accept her as a teacher.  My decision was also the same.  But I wanted to give her a chance.  I gave the option.   She could join Kaliyuva Mane as a student.  No salary would be paid to her, till her knowledge level reaches to that of 4^th standard.  She also would learn the right attitude, knowledge and skill of transferring the knowledge.  I consider these as necessary qualifications than formal degrees.   I thought, she would never agree!

But I was surprised to see her at Kaliyuva Mane after 10 days.  She had come to join as a resident student!  I admire her honesty and courage.

RTE GIVES RIGHT TO ISSUE FAKE CERTIFICATES

RTE  GIVES ‘RIGHT to issue FAKE CERTIFICATES’

I was surprised to see a lady lawyer bringing a boy to ‘Spandana’ – office of Kaliyuva Mane.  It seems she had visited Kaliyuva Mane earlier.  She was a volunteer of Pratham also.  The boy was from a broken family.  His mother was working as a domestic help in Bengaluru.  His father had deserted the family.  The boy’s mother was an illiterate. It seems the boy was going to a Government school in Sheshadripuram, Bengaluru.  As per records, he had completed 5^th standard and was in 6^th standard.  He was 12 years old.    

I wanted to check his academic level.  He could not identify Kannada alphabets even.   I asked his age.   His answer was funny:  6 or 7 or 12 or 15.  Lawyer’s statement is reproduced below.  

I asked him the question: ‘Were you going to school regularly?’  The boy was frank and honest!  His reply was: ‘Nan beedhi suttha idde’.  [‘I was roaming on the streets]  This boy is technically not an orphan. His parents are alive. He is technically not a school dropout either.  As per records he has passed age appropriate 5^th standard.  He is a victim of RTE Act, which compels the teachers, to issue fake certificates.  It forces teachers to be loyal to the rule book than to their conscience and to the children. 

The advocate wanted admission for this boy as a resident scholar.   We have our own limitations.  Chances of getting sponsorship for a boy-child are very bleak.  But we have stubborn faith in Swami Vivekananda’s words: ’Feel from the bottom of your heart. Take up an issue. Find the solution.  Put your hands to the wheels of the work. Men will come, Money will come and God’s Grace will come.”     Kaliyuva Mane is yet to get formal recognition as a ‘School’ in spite of education minister’s instructions to the commissioner to take necessary steps to grant recognition.  The commissioner, Department of Public Instructions, Bengaluru is exploring whether there are any such recognized non-formal schools since 16 months.  He is yet to take right action. 

Some thoughts crossed my mind.  ‘What is the future for this boy? Will he not become an anti social element? Where is the school for this boy to learn?”  About a fortnight ago, this boy joined Kaliyuva Mane family as a resident scholar.  But the next day morning, our children saw him running away from Kaliyuva Mane.  One staff member started the scooter and brought him back.   Once more the same thing happened.   [We will be vigilant, whenever a new boy joins Kaliyuva Mane.]

Initially, he refused to have food.  I took him to kitchen.  I told the boy, “If you feel like, you need not attend any classes. You can play around.”  He was surprised.  He found another boy of similar nature.   They were happily roaming around in Kaliyuva Mane.   After few days, I took him to our computer laboratory and made him play some games.  His face lit up.  He started trusting me.  I asked him, “When you grow old, do you want to buy a motor cycle? Do you want to take care of your mother?”  The boy nodded his head in affirmative.  ‘How do you earn money? Do you want to steal? Or do you want to beg? Or do you want to become a monk in a Mutt?’  The boy started nodding his head negatively and smiled.   I told him, ‘Look, you have two options here: one to study, get a job and earn; or you can work here.  We will pay you.’  He replied, “I want to work”.  Then I sent him to Jayaramu. The boy was with Jayaramu for 2-3 days. 

A couple of days later, I was a bit anxious not to find him anywhere in the campus.  But to my delight, the boy was sitting in Geetha’s class, sticking dry leaves on a drawing paper!  I felt, he had finally arrived! 

Now the boy is happy.  He uses vulgar words.  First we have to transform him; then teach him teaching life skills; then make him learn 10 years of textual content within 4 years; then make him pass 10^th standard examinations; then build his future.  A herculean task indeed! Greatest hurdle comes from the Policies of the Government.  Our prevalent education system considers all children as machines who can learn a predetermined textual content within a predetermined time interval, in a predetermined way.   Children’s learning depends on several factors: environment at home, parents’ education, child’s inherent capacity to learn, child’s emotional quotient, peer group, teachers, school, education system, etc.  It is wrong to label the child as ‘failed’.  But it is equally wrong to issue fake certificates.  50% of rural school children suffer from an academic lag of 3 years. This is where Kaliyuva mane’s non-formal education system gains relevance.  I hope Mr. Tanveer Sait, our new education minister from Mysore visits Kaliyuva Mane soon.  To know more about the school, please download the document, ‘About School’ from our website.   

10th standard results (Mythri team)

10^TH STANDARD RESULTS:

Every year we used to share very happy news.   Please excuse us to share 'not so happy' news this year.   Two children out of three school dropouts have passed with flying colours, one with first class and the other with second class.    Four first generation school goers out of five, have passed with flying colours, two securing first class and two with second class.  But none of the dyslexic children is able to pass this year.  At the time of joining Kaliyuva Mane, they suffered from an academic lag of 6-8 years in mainstream  schools.  May be we should have made them appear for this coveted examination, next year.   All the children and teachers have put their best efforts.  Please bear with us. The fact is there was no school for seven children in the current education system, either free or paid!  Please read the brief profiles of all the children.  All the children wrote examinations in English medium taking Kannada as 1st language, English as 2nd language & Sanskrit as 3rd language. 

A CHILD LABOURER & A SCHOOL DROPOUT EXCELS: (16 years)  Chandu stays in a hut in Ekalavyanagara on the outskirts of Mysuru.  Both her parents are not educated.  Mother does odd jobs to take care of the family, as her husband does not contribute to the family.  Having dropped out from two schools, Chandu was working as a child labourer at Bengaluru.  Due to the intervention of her relative, she joined a hostel, run by an NGO and rejoined another school, but again to drop out.   On 04-11-2012, at the age of 12 years 9 months, Chandu joined Kaliyuva Mane as a resident scholar.  She started learning from alphabets and numbers.  This year, she has passed SSLC examinations securing 58% aggregate marks. We heartily congratulate her and wish her a bright future!

An ‘OUT OF SYSTEM BOY’  EXCELS:  (15 years, 9 months) Both the parents of Yogesh Ponting are post graduates and belong to an economically middle class family.  His mother works as a Head Mistress of a convent and father as an astrologer in Chennai.  Yogesh studied in two English medium schools.  Then he joined Sadvidya High School for 8^th standard.  In 9^th standard, in one of the tests, the boy did not perform well.  The school authorities asked him to bring the parents to the school.  Parents wanted to see the progress report.  Yogesh refused to go the school.   The concerned parents tried for admission in other English medium schools, but in vain.  On 03-09-2014, Yogesh joined Kaliyuva Mane.  Due to fine emotional atmosphere, this year, he has passed SSLC examinations securing 72% aggregate.  We heartily congratulate him and wish him a bright future!

RURAL CHILDREN PASS IN ENGLISH MEDIUM:

Basavaraju J.V. (16 years):  Both the parents of Basavaraju are uneducated and belong to Gujjegowdana pura.  They belong to a BPL family.  On 21-05-2013, Basavaraju joined Kaliyuva Mane after completing 7^th standard from a rural school, but was lagging behind in studies too much. Now he has passed SSLC examinations securing 61.3% aggregate.  We heartily congratulate him and wish him a bright future!

Shankar S. (16 years):  Shankar’s parents are slightly educated and belong to Gumachana halli on HD Kote road.   On 02-06-2014, Shankar joined Kaliyuva Mane after completing 9^th standard from another school in Kannada medium, but was lagging behind in studies. Now Shankar has passed SSLC examinations securing 60% aggregate marks. We heartily congratulate him and wish him a bright future!

Santosh C. (16 years):  Santosh’s parents are not educated and belong to Kenchalagudu village.  Santosh is a first batch student of Kaliyuva Mane.  Now he has passed SSLC examinations securing 53% aggregate marks. We heartily congratulate him and wish him a bright future!

Ravi Kumara S. (16 years,8 months) :  Ravi’s parents are not educated and belong to a rural area.  Ravi completed 7^th standard from a Kannada medium rural school, but was lagging behind in studies. Later he joined Kaliyuva Mane on 07-06-2013.  Now Ravi has passed SSLC examinations securing 50% aggregate marks.  We heartily congratulate him and wish him a bright future!

BRIEF PROFILES OF CHILDREN WHO COULD NOT COMPLETE:

Santosh N. (18 years):  Santosh’s parents are illiterates and belong to Srirampura village. He was studying in a rural school.  As he could not cope up with the expected pace of learning, he started going to school once in a while.  His parents brought him to Kaliyuva Mane on 17-07-2009.  After a year, Santosh was taken to AIISH for an assessment.  His IQ is 79.  His mental  age was much 3 years less than his physical age of 12 years.  His academic level was at  1^st standard.  He was dyslexic also.  Now he has passed in all other subjects except English.  We help him to succeed  in the next attempt. 

Chandra S. (18 years, 9 months):  Chandra’s parents are illiterates and belong to Kenchalagudu village. He passed 5^th standard from a rural school, but was not in a position to identify Kannada alphabets properly.  In 2008, at an age of 11 years, Chandra joined Kaliyuva Mane.  One day, at Kaliyuva Mane, teachers noticed that  Chandra struggling with vision.  Chandra was taken to JSS for eye testing.  He has a very rare eye defect, known as NYSTAGMUS, which cannot be completely rectified by spectacles.  (Difficulty in fixation of eye ball)  In 2010, he was taken to AIISH for an assessment.  According to the report his IQ is 100, but his academic level was at 1^st standard.  He is a dyslexic child.   Now he has failed in Science and Social Science.  We help him to succeed  in the next attempt.

Arun R. (18 years) :   Arun’s parents belong to Kollegala.  Father works as a lorry driver, mother works in a flour mill.  Arun completed 8^th standard from two schools in Kollegala, but could not cope up with studies.  His parents brought him to Kaliyuva Mane on 23-05-2012.  He was taken to AIISH for an assessment.  His IQ was 100, but suffered from an academic lag of 6 years.  He was at an academic level of 3^rd standard.  Now he has failed in Science and Mathematics.  We help him to succeed  in the next attempt.

Swastic P. (17 years, 9 months):  Swastic’s parents are educated and belong to middle class family.  Swastic studied in 3 different English medium schools, but could not cope up with the pace of teaching. His parents brought him to Kaliyuva Mane on 15-05-2013.  He had completed 9^th standard from St. Thomas School.  He was taken to AIISH for an assessment.  His IQ was 100, but suffered from an academic lag of 8 years.  He was at an academic level of 1^rd standard.  He was a dyslexic child.  Now he has failed in Science, Social Science and English.  We help him  to succeed  in the next attempt. 

Mahesh M.K. (18 years): Maehsh’s parents are from Mellahalli.  They belong to a rural BPL farming community.  Mahesh studied up to 4^th standard and dropped out.  He joined Kaliyuva Mane on 15-05-2011.  He was 13 years  old.  He knew only to write his name in Kannada.  Now he has passed in all the subjects except Science. We help him  to succeed  in the next attempt.

Teja N. (16 years):  Teja’s parents are from Kenchalagudu.  They belong to a  BPL family.   Teja has failed in Science and English.  We help her to succeed in the next attempt.  

Force Ikshvaku's day out with Kaliyuva Mane - Home for Learning

KALIYUVA MANE (The home for Learning) is a unique place for learning which houses an entirely different way of education. The Student Formula team of NIE, FORCE IKSHVAKU got an opportunity to conduct a workshop for the children studying here. We decided to teach them about evolution of engines and some basic concepts of physics. The reason for taking this topic was to educate the kids on the evolution of physics and to change the perspective of the kids about science. We being a motorsports team, bringing in the concepts of cars, bikes was also an agenda of the workshop.

The team members started preparing for the workshop under the guidance of senior members two weeks before the scheduled date. The time was sufficient for us to prepare but still there was a sense of doubt, since it was the first time for the team members that they had done something of such kind. But the eagerness to make the workshop a success by properly delivering all the intended concepts made us to work harder, sometimes even bunking our classes. Different topics were distributed among the team members and an attempt was made to include experiments associated with all the topics.

We visited the school on 14th of March at noon. The school is setup far away from the busy polluted city which adds peace and serenity to their learning. When we entered the premises, there was a huge welcome waiting for us with all kids encircling us and greeting. The children were curious to know what plans we had for them. 

They started asking questions about us and our college. When we were interacting with them, we got to know that regular academic system is not followed here and the mantra here was ‘Learning with the Nature’. The class had different age groups of children studying together. They were divided into groups like Maithri, Prathibha, Shraddha unlike the normal classes. The challenge for us was to convey the concepts in a justifiable way, as some of the elder students in the class could grasp the concepts faster compared to the younger. 

We interacted with them and tried to know their intuitions by playing a small game. Later, we started our sessions and the topics were dealt witFew Questions where asked in between to know if our purpose was being served. We discussed about internal combustion engines with the eldest children among them, separately, and tried to clear all their doubts by showing the models, videos and some practical demonstrations. This small session helped them to prepare better for the upcoming exams. The session was good and we got an appreciable response. A dismantled engine was used to explain them the parts and working; and the kids enjoyed this hands on experience with the engine. Demonstrations were given on the working of steam engine which caught the attention of everyone. Intermediate questionnaires, video demonstrations made the entire session lively. 

The whole event was arranged and co-ordinated by the senior members in the team. It was new experience for most of us and we learnt a lot of things; and it was a beautiful experience to take back home. We hope that the main objective of getting them in touch with ‘science’ was accomplished. All the team members were inspired and whole morality of the team was boosted by seeing the enthusiastic children, who were interested in automobiles. 

This was just the start. After this workshop, the entire team is motivated to continue this in the future, in different schools around Mysuru, spreading the knowledge of science and automobiles. At the end of the day children were happy and we spent a quality time with kids. The experience was cherishable and helped our team to reach a new standard among other teams. 

FORCE IKSHVAKU is thankful to KALIYUVA MANE and DIVYA DEEPA for  giving us such an opportunity.

Team members who handled the workshop:

Shreenidhi Nayak N- Team Captain- +91 9902546918 , Rajath Mallya P. , Ajay N. R, Manoj Hegde,Sreevatsa P. S, Adithya N. Kumar , Adarsh Savanth ,Kenneth Fernandez,Vishwith V. M, Naseel ,Sinan, Kiran H. L, Mukunth Krishna, Lavanya Gowda, Arun Raj, Vikhyath, Malavika

Author : Shreenidhi Nayak N

Holi in Kaliyuva mane

   ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೋಳಿ ಆಚರಣೆ

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣಗಳ ಚಿತ್ತಾರ,

ಮುಗ್ಧ ಮನಗಳಲಿ ಬಿತ್ತರ,

ಯವ ಚೇತನಗಳ ಮಮಕಾರ,

ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮದ ವಿಸ್ತಾರ....

ಇದೇ ದಿವ್ಯದೀಪದ ಆಗರ....

ಇದೇ ಭಗವಂತನ ಹುನ್ನಾರ...!

          ಬಣ್ಣಗಳಿಗೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಇದೆ. ಬಣ್ಣ ವೆಂದರೆ ಯಾರಿಗೆ ತಾನೇ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಹೇಳಿ??  ಈ ಜಗತ್ತೆ ಒಂದು ಬಣ್ಣದ ಲೋಕ. ನೀಲಾಕಾಶ, ಹಸಿರು ಕಾನನ, ಶ್ವೇತ ಪರ್ವತ, ಕೆಂಪು ಗುಲಾಬಿ, ಕಿತ್ತಲೆ ಸೂರ್ಯ, ಹಳದಿ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿ, ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ವರ್ಣಮಯವಾಗಿಯೇ  ಇದೆ.

ಹೂವುಗಳು ಆ ಬಣ್ಣಗಳ ವಾರಸುದಾರರಂತೆ.....   ಬಣ್ಣಗಳ ಬಟ್ಟೆ ಧರಿಸಿ , ಸುವಾಸನೆಯ ಸೂಸುತ್ತ ದುಂಬಿಯನು ಆಕರ್ಷಿಸುವ ಹೂವಿನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನ ಬಣ್ಣಿಸಲಾಗದು.....  ಅದರಂತೆಯೆ  ತಮ್ಮ ಮುಗ್ದ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೂಲಕ ತುಂಟ ಸ್ವಭಾವದಿ, ಶುದ್ಧ ಹೃದಯದಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುವ ಮಕ್ಕಳು ಹೂವುಗಳಂತೆಯೆ..... 

        ಆ ಹೂವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ತುಂಬುವುದು ನಮ್ಮ ಪ್ರಕೃತಿ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದಂತೆ......

        ಸಪ್ತವರ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ಸುಪ್ತವಾಗಿರುವ ಗುಪ್ತಭಾವನೆಗಳ ಹೊರಹಾಕುವ, ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದಲಿ ದೇಹವು ಮಿಂದು ಮೆರೆಯುವ ಹಬ್ಬ  ಕಾಮದಹನದ ಹಬ್ಬ.... ಭಾರತೀಯರ ಬಣ್ಣದ ಹಬ್ಬ.... ಅದೇ ಹೋಳಿ.....

ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಆ ದಿನವನ್ನು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಒಬ್ಬರು ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುತ್ತ, ಬಣ್ಣದ ನೀರೆರೆಚುತ್ತ,  ಸಂತೋಷದಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ...... 

     

        ಹೀಗಿರುವಾಗ ದಿವ್ಯದೀಪ ಚಾರಿಟೆಬಲ್ ಟ್ರಸ್ಟ್ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಸುಮಾರು ೧೨೦ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಉಚಿತವಾಗಿ, ಉತ್ತಮ ರೀತಿಯ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಶಾಲೆಯಾದ ನಮ್ಮ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಮಾತ್ರ ಸುಮ್ಮನೆ ಇರಬೇಕೆ?

    ಅಲ್ಲೂ ಸಹ ಹೋಳಿಯನ್ನು ಆನಂದದಿಂದ ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು....


                                 

         ಶುಕ್ರವಾರ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ. ೧೨ ಗಂಟೆ. ರಕ್ಷಿತ್ ಮತ್ತು ಇನ್ನು ಹಲವರು ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಬಂದರು. ಅಂದು ಹೋಳಿ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಆಚರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು.  

ತರಗತಿಗಳು ಇನ್ನು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು.  ಹೋಳಿಯಾಡಲು ಎಲ್ಲಾ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರಿಗೂ ಹೇಳಿದ್ದ ಸಮಯ ೨ ಗಂಟೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಇನ್ನು  ಕೆಲ ಸಮಯವಿತ್ತು. ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿಗೆಂದು ಇವರೆಲ್ಲರು ಬಂದಿದ್ದರು.

            ಎರಡು ಡ್ರಂಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದರ ತುಂಬ ನೀರನ್ನು ತುಂಬಿಸಿದರು. ತಾವು ತಂದಿದ್ದ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದರು.  ನಂತರ ಬಂದ ಎಲ್ಲರೂ  ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಆ ನೀರಿಗೆ ಹಾಕಿ ಅದನ್ನು ಬಣ್ಣದ ನೀರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದರು. ಇನ್ನು ಅದನ್ನು ಎರಚಾಡುವುದೊಂದೇ  ಬಾಕಿ. 

           ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯ ಬಸ್ಸನ್ನು  ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ಕರೆತರಲು ಎನ್ ಐ ಇ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು.   ಬಸ್ ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಿದಾಗ ೨:೧೫. ಆಗಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಹತ್ತರಿಂದ ಹದಿನೈದು ಜನ ಸೇರಿದ್ದರು. ಇಂದ್ರೇಶ್ ,ಬಿಂದು, ವೈಭವ್ ಶಿವಶರಣ್ ಮುಂತಾದವರೆಲ್ಲರೂ ಅಲ್ಲಿ ಇದ್ದರು. ಬಸ್ ಬಂದೊಡನೆಯೆ ಎಲ್ಲರು ಬಸ್ಸನ್ನು  ಏರಿದರು. ಅವರ ಹತ್ತಿರವು  ನಾಲ್ಕು ರೀತಿಯ  ಬಣ್ಣಗಳಿದ್ದವು ತಲಾ ಒಂದೊಂದು ಕೆಜಿಯವು. ಎಲ್ಲರೂ ಸಹ ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ಮೀಯಲು  ಕಾತರರಾಗಿದ್ದರು. ಕೆಲವರು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬಟ್ಟೆ ಯನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯಲ್ಲು ತಯಾರಾಗಿದ್ದರು.  

                 ಬಸ್ ಮತ್ತೆ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ೨:೪೦.  ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಅಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಎಲ್ಲರೂ  ಹೋಳಿ ಆಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದರು. ಮಕ್ಕಳಂತೂ  ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯೂ  ಓಡಾಡುತ್ತ ಕೂಗುತ್ತ, ಸಂತಸದಿಂದ ನೀರನ್ನು ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೊಬ್ಬರು ಎರೆಚುತ್ತ, ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದವರಂತಿದ್ದರು. 

                ಬಸ್ ಬಂದು ನಿಂತದ್ದೆ ತಡ..... ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳು ಬಸ್ಸನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದರು. ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆಗೆದು ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಬಣ್ಣ ಹಾಕಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಮಕ್ಕಳು ಸಿದ್ಧರಿದ್ದರೆ, ಬಣ್ಣದ ನೀರನ್ನು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಸುರಿಯಲು ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ತಯಾರಿದ್ದರು. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗಂತು ಅದು ಅದ್ಭುತ ಸ್ವಾಗತದಂತಿತ್ತು.  ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆಗೆಯಲು ಸಹ ಬಿಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವರ ಬಣ್ಣ ಹಾಕುವ ಆತುರ ನೋಡಿದರೆ ಬಸ್ಸಿನೊಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಹಾಕುವಂತಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟು ಜೋಷ್ ಅಲ್ಲಿ  ಆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡಲು ಬಹಳ ಸಂತಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.  

ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಯ ತೊಡಗಿದರು. ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವರ ದೇಹದ ಬಣ್ಣ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬದಲಾಯಿತು. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದವರು ಇವರೇನ!! ಎನ್ನುವಂತೆ ಬದಲಾಗಿದ್ದರು.  ಎಲ್ಲರು ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ಇಳಿದರು. ಎಲ್ಲರ ಕಥೆಯು ಅಷ್ಟೆ. ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರ ಗುರುತು ಸಿಗದಂತಾಗಿತ್ತು. 

          ನಂತರ ಮಕ್ಕಳು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸೇರಿ ಬಣ್ಣಗಳ ಓಕುಳಿಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದು, ಹಸಿರು ಕೆಂಪು ನೀಲಿ ಹಳದಿ ನೇರಳೆ ಮುಂತಾದ ಬಣ್ಣದಲಿ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತ ನೀರನ್ನು ಎರೆಚುತ್ತ ಹೋಳಿಯ ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದರು.

          ಅನಂತ್ ಸರ್ ಸಹ ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಅವರ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾದರು.   ಮನಸಿನ ನಗು ಹೃದಯದ ಮೂಲಕ, ಹೃದಯದ ನಗು ಬಣ್ಣಗಳ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

                                         

     ಸದಾ ಕಡು ಬಡತನವನ್ನೇ ಕಂಡಿದ್ದ, ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಲ್ಲೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಆ ಮಕ್ಕಳ ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ಅಂದು ಬಣ್ಣದ ದಿನ. ಅವರ ಮೊಗದಲ್ಲಿನ ನಗುವಿನಲ್ಲಿ ಸಪ್ತವರ್ಣ ಗಳು ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.     ಕತ್ತಲೆಯ ಕೂಪದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಅವರಿಗೆ  ಬಣ್ಣಗಳ ಬೆಳಕು ನವ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ನೀಡಿದವು.  ಇದೇ ಹೋಳಿಯ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥ.

        ಯಾವ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿ ಹೋಳಿ ಆಡಲು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಹೇಳಿ. ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಶಾಲೆಯಂಬುದು ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ. ಅಲ್ಲಿ ಬೇರೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮಕ್ಕಳ ಆನಂದವೇ ಮುಖ್ಯ. 

ದೇಹದ ಮೇಲಿದ್ದ ಬಣ್ಣಕ್ಕಿಂತ ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಬಣ್ಣವು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರಲ್ಲಿ ಸಾರ್ಥಕತೆಯ ಭಾವವನ್ನು ಮೂಡಿಸಿತು.   

        ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರು ಅಂದು ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಹೂವುಗಳಾದರೆ, ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಅವರನ್ನ ಆರಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದ ದುಂಬಿಗಳಾಗಿದ್ದರು.  ಒಂದು ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇನೆಂದರೆ. ದುಂಬಿಗಳು ಮಕರಂದವನ್ನು ಹೀರಲು ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಕರಂದವನ್ನು ನೀಡಲು ಬಂದಿದ್ದವು.

                                         

           ಹೀಗೆ ಆಡುತ್ತ ಆಡುತ್ತ ಡ್ರಂನಲ್ಲಿದ್ದ ನೀರೆಲ್ಲವು ಖಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು.ನಂತರ ಬರೀ ನೀರನ್ನು ತಂದು ಎರೆಚಾಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರು.   ಹೀಗಿರುವಾಗ ಅದಾರಿಗೆ ಹೊಳೆಯಿತೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಖಾಲಿಯಿದ್ದ ಡ್ರಂ ನೊಳಗೆ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಹಾಕಿ, ಅವರ ಮೇಲೆ ನೀರನ್ನು  ಸುರಿದು, ಅವರಿಗೆ ಹೊಡೆಯುವುದು. ನಂತರ ಡ್ರಂ ಮುಚ್ಚಳ ಮುಚ್ಚಿ ಡ್ರಂ ಗೆ ಹೊಡೆಯುವುದು, ಡ್ರಂ ಉರುಳಿಸುವುದು ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತ, ಮೋಜಿನಿಂದ ಆ ದಿನವನ್ನು ಕಳೆದರು. ಸ್ವಯಂಸೇವಕರಿಗಂತು ಅದು ಬಹಳ ಮಜಬೂತಾಗಿತ್ತು. ಆದರೇ ಬರೀ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನೇ ಏಕೆ ಹಾಕಿದರು ಎಂಬುದು ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿತ್ತು:).  

        ಎಲ್ಲರಿಗು ಜಾಮೂನ್ ಅನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು. ಆ ನಂತರ ಸ್ಪೀಕರ್ ನಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಹಾಕಿ ಕೆಲಕಾಲ ಕುಣಿದರು.  ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಫೋಟೊ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡರು, ಕೊನೆಗೆ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲರೂ ಗುಂಪಾಗಿ ಸೇರಿ ಗುಂಪು ಫೋಟೊ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡರು. ಚಂದನ್ ಆ ದಿನದ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕನಾಗಿದ್ದ.

        ಅಲ್ಲಿಗೆ ಆ ದಿನ ಪೂರ್ಣವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.   ಏಕೆಂದರೆ ಅಂದು ಒಬ್ಬ ಸ್ವಯಂಸೇವಕಿ ಮೋನೀಷ್ ನ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ. ಅದನ್ನುಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಆಚರಿಸಲು ಎಲ್ಲರು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು.   ಆಕೆ ಇನ್ನು ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೋನೀಷ್ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಆಕೆಗು ಬಣ್ಣ ವನ್ನು ಹಚ್ಚಿ  ಅವಳ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿದರು. ನಂತರ ವಾಹಿನಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದುರು ಅಲ್ಲಿ ಕೇಕ್ ಕತ್ತರಿಸಿ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆಲ್ಲರಿಗು ಕೇಕ್ ನೀಡಲಾಯಿತು.  ನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು ಕೇಕ್ ಅನ್ನು ಆಕೆಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕತ್ತರಿಸಿ ಅದನ್ನು ವಾಲಂಟಿಯರ್ಸ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು. ತಂದಿದ್ದ ಮಂಚ್ ಚಾಕೊಲೇಟ್ ಅನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನೀಡಲಾಯಿತು.
                                              
                                         

        ಅಂತು, ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುವ ಮೂಲಕ ಶುರುವಾಗಿದ್ದ ದಿನ ಸಿಹಿಹಂಚುವ ಮೂಲಕ ಕೊನೆಗಂಡಿತು.  ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರು ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಗೆ ತೆರಳಿದರು. ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅದೊಂದು ಬಣ್ಣದ ದಿನ. ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಸಹ ಅಲ್ಲಿಂದ ತೆರಳಿದರು. 

           ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿ ಕಿತ್ತಲೆ ಸೂರ್ಯನು ಎಲ್ಲವನ್ನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ. ಏಕೆಂದರೇ ಎಲ್ಲ ಬಣ್ಣಗಳು ಕಾಣುವುದು ಆತನ ಬೆಳಕಲ್ಲೇ ತಾನೇ. 

           ಅದೇ ರೀತಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮಗುವು ಸಹ ಸೂರ್ಯನಾಗಿ ಬೆಳಕನ್ನು ನೀಡುವಂತಾಗಲಿ ಎಂದು ಆಶಿಸೋಣ. ಆಗ ಜಗತ್ತು ಎಂದೆಂದೂ ವರ್ಣಮಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ.      

                           

         
                                     

Sports Day

                                                          ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕ್ರೀಡಾದಿನೋತ್ಸವ

      ಅಂದು ಫೆಬ್ರುವರಿ ೨೦, ಶನಿವಾರ. ಕೆಂಚಲಗೂಡು ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿರುವ ದಿವ್ಯದೀಪ ಚಾರಿಟೇಬಲ್ ಟ್ರಸ್ಟ್ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಕಲಿಯುವ ಮನೆ ಎಂಬ ಪ್ರಯೋಗಾತ್ಮಕ ಶಾಲೆಗೆ ಹಲವಾರು ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನಗಳು ಬಂದವು. ಸುಮಾರು ಏಳೆಂಟು ಜನ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಅಂದು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಆಗ ಸಮಯ ೭:೩೦.  ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅಂದು ಬರಲು ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಕಾರಣವಿತ್ತು. ಮಾರನೆ ದಿನ ನಡೆಯುವ ಕ್ರೀಡಾ ದಿನೋತ್ಸವದ ಪೂರ್ವತಯಾರಿಗಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದರು.  ಸ್ವಯಂಸೇವಕರೆಂದರೆ ಮತ್ತಾರೂ ಅಲ್ಲ. ಸಮಾಜದ ಬಗ್ಗೆ ಕಳಕಳಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿರುವ, ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅನುಕಂಪವಿರುವ, ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಯುವಕ ಯುವತಿಯರು- ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು.

ಆಗ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದವರು- ವಾಧಿರಾಜ್,ಮೋನೀಶ್, ಇಂದ್ರೇಶ್, ಬಿಂದು ಮತ್ತೆ ರಕ್ಷಿತ್.  ಅವರು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಅವರಿಗೆ ಆನಂದವೋ ಆನಂದ. ಇವರ ಹತ್ತಿರ "ಅಣ್ಣ, ಅಕ್ಕ" ಎನ್ನುತ್ತ ಬಂದು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡವು.  

ಈ ಐವರು ಕೆಲವು ಕಾಲ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತ, ಮಾತನಾಡುತ್ತ, ರಂಜಿಸುತ್ತ ಕಾಲ ಕಳೆದರು. ೯ ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಂಕೇತ್ ಮತ್ತು ವೈಭವ್ ಇವರನ್ನು ಕೂಡಿಕೊಂಡರು. ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಭೋಜನ ಮಾಡಿದರು.

        ಊಟದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ತಾವು ಬಂದ ಮುಖ್ಯ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಲು ತಯಾರಾದರು.  ಎಲ್ಲರೂ ಗುರು ಕುಟೀರ ಎಂಬ ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕರ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿದರು. 

          ಹಿಂದಿನ ದಿವಸ ಮೋನಿಶ್, ಅಭಿಷೇಕ್, ಇಂದ್ರೇಶ್ ಮತ್ತೆ ಬಿಂದು ಮನ್ನಾಸ್ ಮಾರ್ಕೆಟ್ ಮತ್ತೆ ಸಯ್ಯಾಜಿ ರಸ್ತೆಗೆ ಹೋಗಿ ಹಲವಾರು ಗಿಫ್ಟ್ ಗಳನ್ನು ತಂದಿದ್ದರು; ಆಟದಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕೊಡುವುದಕ್ಕೋಸ್ಕರ. ಆ ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದರು. ಉಡುಗೊರೆಯ ಪ್ಯಾಕಿಂಗ್ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಮಾರನೆ ದಿನ ನಡೆಯುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ಸಿದ್ಧವಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಐದು ನಿಮಿಷ ವಿರಾಮವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಅನುವಾದರು.

ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿರುವಂತೆ ೧,೨... ಎಂದು ತರಗತಿಗಳಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಹಲವಾರು ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ತುಂಬ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳು ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ಚಿಗುರು, ಚೇತನ, ಪೂರ್ಣ, ಪ್ರತಿಭಾ, ಪ್ರಜ್ಞಾ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧಾ ಎಂಬ ಹಲವಾರು ಗುಂಪುಗಳಿವೆ. ಮೈತ್ರಿ ಎಂಬ ಗುಂಪು ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಯದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ. 

          ಈಗ ಆ ಎಲ್ಲಾ ಗುಂಪಿನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕ್ರೀಡಾ ದಿನಕ್ಕೋಸ್ಕರ ನಾಲ್ಕು ಗುಂಪಾಗಿ ( ಎ ಬಿ ಸಿ ಡಿ) ವಿಭಜಿಸಲು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದರು. ಪ್ರತಿ ಗುಂಪಿನಲ್ಲೂ ಹುಡುಗರದ್ದೊಂದು ಹುಡುಗಿಯರದ್ದೊಂದು ತಂಡಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರು.  ಟೀಮ್ ಎ ಯಲ್ಲಿ ಮೈತ್ರಿ ಮತ್ತೆ ಶ್ರದ್ಧಾ ಗುಂಪಿನವರು, ಟೀಮ್ ಬಿ ಹುಡುಗರ ತಂಡದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜ್ಞಾ ಮತ್ತೆ ಪೂರ್ಣ ಗುಂಪಿನವರು ಟೀಮ್ ಬಿ ಹುಡುಗಿಯರಲ್ಲಿ ಚೇತನ ಮತ್ತೆ ಪ್ರತಿಭಾ ಗುಂಪಿನವರು, ಟೀಮ್ ಸಿ ಹುಡುಗರಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಾ, ಚೇತನ, ಚಿಗುರು ಗುಂಪಿನವರು, ಟೀಮ್ ಸಿ ಹುಡುಗಿಯರಲ್ಲಿ ಚೇತನ ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರು ಗುಂಪಿನವರು, ಟೀಮ್ ಡಿ ಯಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಚಿಲಿಪಿಲಿಯ ಮಕ್ಕಳು, ಹೀಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಆಡಲು ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂತೆ ನಾಲ್ಕು ತಂಡಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿದರು.  ನಂತರ ಮಾರನೆ ದಿನ ನಡೆಯಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲ ಆಟೋಟಗಳ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದರು.

      ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಮಯ ೧೦:೧೫ ಆಗಿತ್ತು. ಅಮರೇಶ್, ಚಂದನ್ ಆಗ ತಾನೆ ಬಂದು ಸೇರಿದ್ದರು. ಅವರಲ್ಲದೆ ಅಚ್ಯುತ್, ಪ್ರಕಾಶ್ , ದೀಪಕ್, ಮಹೇಶ್, ವರದರಾಜ್ ಸಹ ಇದ್ದರು. ವಾಧಿರಾಜ್ ಮತ್ತು ವೈಭವ್ ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟರು. 

   ಇತ್ತ ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರೆಲ್ಲರೂ ಮಲಗಲು ಹೊರಟರು. ಆದರೆ ನಿದ್ರೆ ಎಲ್ಲಿ ಬರಬೇಕು. ಸುಮ್ಮನೆ ಗಾಡಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಸುತ್ತಾಡಲು ಹೊರಟರು.   ರಾತ್ರಿ ಇಡೀ ಸುತ್ತಾಡಿ, ಮಾತನಾಡಿ ಕೊನೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗಿದಾಗ ಸುಮಾರು ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯ ಸಮಯ. ಮಾರನೇ ದಿನ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಬಹಳಷ್ಟಿತ್ತು.

  ಫೆಬ್ರುವರಿ ೨೧, ಭಾನುವಾರ. ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕ್ರೀಡಾದಿನೋತ್ಸವ. 

   ವಾಧಿರಾಜ್ ಮತ್ತೆ ಬಂದಾಗ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ೫:೩೦. ಎಲ್ಲರೂ ಆರಾಮಾಗಿ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈತ ೫:೪೫ ರ ತನಕ ಸುಮ್ಮನೆ ಮಲಗಿದ್ದ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಎದ್ದೇಳಲಿ ಎಂದು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ.  ಮೊದಲು ರಕ್ಷಿತ್ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡ. ಮುಖ ತೊಳೆದು ವಾಧಿ ಕೊಟ್ಟ ಬಿಸ್ಕೇಟ್ ಅನ್ನು ತಿಂದ. ಅವನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಷಾರಿಲ್ಲದಂತಿತ್ತು. ನಂತರ ಬಿಂದು, ಅಮರೇಶ್ ಇಂದ್ರೇಷ್, ಸಂಕೇತ್, ಅಚ್ಯುತ್, ದೀಪಕ್, ಮಹೇಶ್, ವರದರಾಜ್ ಚಂದನ್ ಎಲ್ಲರೂ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಎದ್ದರು. ತಮ್ಮ ದಿನನಿತ್ಯದ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅನುವಾದರು. 

           ೬:೩೦ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಮೈದಾನಕ್ಕಿಳಿದು ಅದನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ನಂತರ ನೀರನ್ನು ಚಿಮುಕಿಸಿ ಒಂದು ಹದ ಮಾಡಿ, ಟ್ರ್ಯಾಕ್ ಅನ್ನು ಎಳೆದರು.

     ಅಷ್ಟು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೋಸ್ಕರ  ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಅವರಲ್ಲಿರುವ ಅನುಕಂಪ, ಸೇವಾ ಮನೋಭಾವ ಮತ್ತು ಬಡ ಗ್ರಾಮದ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಇತರರನ್ನು ತಮ್ಮವರೆಂದುಕೊಂಡು ದುಡಿಯುತ್ತಿರುವ ಆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಸಲಾಮ್. ಭಾರತಮಾತೆ ಬಯಸುವುದು ಇಂತಹ ಮಕ್ಕಳನ್ನೇ. 

      ನಂತರ ಕಬಡ್ಡಿ, ಕೋ ಕೋ, ವಾಲಿಬಾಲ್ ಕ್ರೀಡೆಗಳಿಗೆ ಮೈದಾನವನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿದರು. ಅದಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸೂರ್ಯ ಮೇಲೆಬಂದು ಅವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಕಿರಣಗಳ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಇವರೆಲ್ಲರ ಮೇಲೆ ಚೆಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದನು. 

        ಸುಮಾರು ೮:೩೦ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಪೂರ್ವತಯಾರಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿತ್ತು. ಮಕ್ಕಳು ಬರುವುದನ್ನ ಎದುರುನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. 

         ೯:೧೫ ಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ತಿಂಡಿಯನ್ನು ಸೇವಿಸಿದರು. ಪುಳಿಯೊಗರೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ತಿಂದರು. ನಂತರ ಗುಂಪು ಆಟಗಳಾದ ವಾಲಬಾಲ್, ಕೋ ಕೋ, ಕಬಡ್ಡಿ ಗಳ ವಿಜೇತರಿಗೆ ಕೊಡಲು ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ತರಲು ವಾಧಿರಾಜ್ ಮತ್ತೆ ಆಗ ತಾನೆ ಬಂದಿದ್ದ ತನುಜ್ ಸಪ್ನ ಬುಕ್ ಹೌಸ್ ಗೆ ಹೋದರು.

      ಅದೇ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ಶಾಲಾ ವಾಹನ ಆಗಮಿಸಿತು. ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರೂ ಭಾನುವಾರದ ದಿನದಂದು ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಬಸ್ ನಿಂದ ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎಲ್ಲರ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಮಂದಹಾಸ. ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರ ಹತ್ತಿರ ಎಲ್ಲರೂ ಓಡಿದರು. ಅವರಲ್ಲೂ ಅಷ್ಟೆ. ಯಾರಿಗೋಸ್ಕರ ತಾವು ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿನಿಂದ ಕಾದಿದ್ದರೊ, ಯಾರಿಗೋಸ್ಕರ ತಯಾರಿಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿದ್ದರೊ ಆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಎಲ್ಲರ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಸಂತೋಷ. ತಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ ಮಕ್ಕಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಂದು ಕಡೆ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸೇರಿಸಿದರು. ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಮಾಡಿದ್ದ ನಾಲ್ಕು ಟೀಮ್ ಗಳ ಅನುಸಾರ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದರು.  ೧೦:೧೫ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ತಂಡಗಳು ಅದರಲ್ಲಿನ ಮಕ್ಕಳು, ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಎಲ್ಲರೂ ಕ್ರೀಡಾ ದಿನಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದರು. ಬಸ್ ಉಳಿದ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ಕರೆತರಲು ಹೊರಟಾಗಿತ್ತು. 

      

     ಮತ್ತೆ ಬಸ್ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ಹಲವಾರು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಕಲಿಯುವ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಬಸ್ ಬಂದಾಗ ೧೦:೩೦. ಎಂಟು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ಅದು ಕರೆತಂದಿತ್ತು. ನಂತರ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಒಂದು ಕಡೆ ಸೇರಿಸಲಾಯಿತು. ನಾಲ್ಕು ತಂಡಗಳಿಗೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿ ಅದರ ಉಸ್ತುವಾರಿಯನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು. ೧೧ ರ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಕ್ರೀಡಾದಿನಕ್ಕೆ ಚಾಲನೆ ದೊರೆಯಿತು.

      ಪ್ರಪ್ರಥಮವಾಗಿ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಅಂದರೆ ಡಿ ಗುಂಪಿನಿಂದ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ವಾಲಬಾಲ್ ಕೂಡ ಶುರುವಾಯಿತು. 

      ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮೊದಲು ಓಟದ ಸ್ಪರ್ಧೆ ನಡೆಯಿತು, ನಂತರ ಕಪ್ಪೆ ಓಟ, ನಂತರ ಪಾಸಿಂಗ್ ದ ಬಾಲ್...ಹೀಗೆ ಅವರಿಗಿದ್ದ ಮೂರು ಆಟಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾದವು. ಆ ಪುಟಾಣಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಆಡಿಸುವವದರೊಳಗೆ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಸುಸ್ತಾಗಿಹೋಗಿದ್ದರು. ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳೇ ಹಾಗೆ.... ಒಂದೆಡೆ ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ...

   ನಂತರ ಟೀಮ್ ಸಿ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಓಟದ ಸ್ಪರ್ಧೆ, ಕಪ್ಪೆ ಓಟ, ಲೆಮೆನ್ ಆನ್ ದ ಸ್ಪೂನ್ ಆಡಿಸಲಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಬಹಳ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಆಟದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡರು. ನಂತರ ಟೀಮ್ ಬಿ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಓಟದ ಸ್ಪರ್ಧೆ, ಗೋಣಿಚೀಲದ ಓಟ, ಲೆಮೆನ್ ಆನ್ ದ ಸ್ಪೂನ್ ಆಡಿಸಲಾಯಿತು.   

                    ಅಮರೇಶ್ ಮತ್ತು ವೈಭವ್ ಕ್ಯಾಮರಾ ವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮಕ್ಕಳ ಆಟದ ಅದ್ಭುತ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಸರೆಹಿಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಅಂದಿನ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕರಾಗಿದ್ದರು.

       ಸ್ವಯಂಸೇವಕರೆಲ್ಲರೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಹಕರಿಸುತ್ತ, ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯೂ ಓಡಾಡುತ್ತ, ಮಕ್ಕಳ ಆಟದಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆಯುತ್ತ ಆನಂದಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ತಮ್ಮ ಯೋಜನೆ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮಕ್ಕಳ ಆ ಸಂತೋಷವನ್ನು ನೋಡಿ ಮೋನಿಷ್,  ಇಂದ್ರೇಷ್ ಮತ್ತೆಲ್ಲರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮಂದಹಾಸ ನೃತ್ಯಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. 

      ಅದೇ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ಅಂಜನ, ಸ್ಮೃತಿ ಎಂಬ ಮತ್ತಿಬ್ಬರು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಇವರನ್ನು ಸೇರಿದರು. ಇಲ್ಲಿ ಆಟಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಇಲ್ಲಿಯೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಇದ್ದು ಆಡಿಸಿ, ನಂತರ ಗುರುಕುಟೀರದಲ್ಲಿ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತಾ ಪತ್ರವನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುವುದರ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನರಾದರು.

    ನಂತರ ಟೀಮ್ ಎ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಓಟದ ಸ್ಪರ್ಧೆ, ನಂತರ ಟೀಮ್ ಸಿ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಅದೇ ಮೂರು ಆಟವನ್ನು ಆಡಿಸಲಾಯಿತು. ಇದಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸೂರ್ಯ ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಸಮಯ ಒಂದು ಗಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಭೋಜನ ವಿರಾಮವನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು.  

       ಬಿಸಿಬೇಳೆಬಾತ್ , ಬೂಂದಿ , ಚಪಾತಿ ಪಲ್ಯ, ಬಾಳೆಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಚಪ್ಪರಿಸಿ ತಿಂದರು. ಊಟದ ಮಾಡುವಾಗ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಇದ್ದದ್ದು ಒಂದೇ ಭಾವ. ಅದೇ ಸಂತೋಷ, ಆನಂದ.

  ನಂತರ ೨ ಗಂಟೆಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಭಾಗ ಶುರುವಾಯಿತು.  ಟೀಮ್ ಎ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಓಟದ ಸ್ಪರ್ಧೆ, ನಂತರ ಟೀಮ್ ಬಿ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಓಟದ ಸ್ಪರ್ಧೆ, ಗೋಣಿಚೀಲದ ಸ್ಪರ್ಧೆ, ಲೆಮೆನ್ ಆನ್ ದ ಸ್ಪೂನ್ ಅನ್ನು ಆಡಿಸಲಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮುಕ್ಕಾಲು ಭಾಗದ ಕ್ರೀಡೆಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿದ್ದವು. ಇನ್ನು ಉಳಿದದ್ದು ಕಬ್ಬಡ್ಡಿ, ಕೋ ಕೋ ಎರಡು ಮಾತ್ರ.

      ನಂತರ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಕಬಡ್ಡಿಯನ್ನು ಆಡಿಸಿದರು, ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ   ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಕೋ ಕೋ ವನ್ನು ಆಡಿಸಲಾಯಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಬೇಕಾಗದ ಕಾರಣ ಕೆಲವರು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.   ಮೋನಿಷ್, ಇಂದ್ರೇಷ್ ಮಾತ್ರ ಕೊಂಚವೂ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೆ ಕ್ರೀಡೆಗಳನ್ನು ಆಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಯೋಜನೆಯ ಯಶಸ್ವಿಯು ಅವರನ್ನು ಮತ್ತೂ ಉತ್ತೇಜಿಸಿತ್ತು. ಅಂಜನ, ಸಾಯಿಚರಣ್ ಮತ್ತೆ ಸ್ಮೃತಿ  ಗುರು ಕುಠೀರದಲ್ಲಿ ಆಟದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದರು.    

ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಕೊಕೋ ನಂತರ ಕಬಡ್ಡಿಯನ್ನು ಆಡಿಸಲಾಯಿತು.  ಆ ಮೂಲಕ ಅಂದಿನ ದಿನದ ಎಲ್ಲಾ ಆಟಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ಸಮಯ ೩:೧೫. ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಆಡಿ ಆಡಿ ದಣಿವಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ವಿಶ್ರಾಂತಿಗೆಂದು ಹೋದರು. ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲಿನ ಆ ಸಂತಸ ವನ್ನು ಕಂಡು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಸಂತೃಪ್ತರಾದರು. 

      ಇತ್ತ ವಿಜೇತರಿಗೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪತ್ರಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದವು. ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಸಹ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ದಣಿದಿದ್ದರಿಂದ ಕೆಲ ಕಾಲ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆದರು.

     ೩:೪೦ ರ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಎನ್ ಐ ಇ ಕಾಲೇಜಿನ ದೈಹಿಕ ಶಿಕ್ಷಣಾಧಿಕಾರಿಯಾದ ಹೆಚ್ ಎನ್ ಶಂಕರನಾರಾಯಣರವರು ಆಗಮಿಸಿದರು. ಅವರು ಕ್ರೀಡಾ ದಿನೋತ್ಸವದ ಮುಖ್ಯ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಆಗಮಿಸಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲಾ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಅರವಿಂದು ಹಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ಉಪಸ್ಥಿತರಾದರು. ಅಲ್ಲಿ ಆ ದಿನದ ಸಮಾರೋಪ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. 

       ಶಂಕರನಾರಾಯಣರು ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ವಿಜೇತರಾದವರಿಗೆ ಬಹುಮಾನ ವನ್ನೂ, ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪತ್ರವನ್ನು  ನೀಡಿದರು.  ಅದನ್ನು ನೀಡಬೇಕಾದರೆ ಇಡೀ ಸಭಾಂಗಣ ಮಕ್ಕಳ ದನಿ, ಚಪ್ಪಾಳೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಹರ್ಷೋದ್ಗಾರ. ಮಕ್ಕಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮುಗ್ಧ ಆನಂದ.  ಸ್ವಯಂಸೇವಕರಲ್ಲಿ ಸಾಧಿಸಿದ ಆನಂದ, ಕ್ರೀಡಾ ದಿನೋತ್ಸವವನ್ನು ಯಶಸ್ವಿ ಯಾಗಿ ನೆರವೇರಿಸಿದ ಆನಂದ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸಂತಸಮಯ. 

         ನಂತರ ಶಂಕರನಾರಾಯಣ್ ರವರು ಒಂದೆರಡು ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಅವರು ಕಲಿಯುವ ಮನೆಯನ್ನು, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರನ್ನು ಮುಕ್ತ ಕಂಠದಿಂದ ಶ್ಲಾಘಿಸಿದರು. ನಂತರ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಿಹಿ ಹಂಚುವ ಮುಖಾಂತರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಯಿತು.

      ಸ್ವಯಂಸೇವಕರೆಲ್ಲರು ವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತಾ ಪತ್ರವನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಆ ದಿನವೂ ಎಲ್ಲರ ಮನದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಲಾಗದ ದಿನವಾಗಿ ಮೂಡಿತು.

      ಎಲ್ಲರೂ ಹಿಂದಿರುಗಿದರು. ಆದರೆ ಮತ್ತೇ ಬರಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಕೆಲಸಗಳು ಇನ್ನೂ ಸಾಕಷ್ಟಿದೆ. ಸದೃಢ ಭಾರತ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಬೇಕಿದೆ